[column] Heeft de reisbranche een Boekenbon nodig?

Allereerst ook graag applaus voor de helden uit de reisbranche. Met name die verantwoordelijken die met bloed, zweet en tranen hun bedrijf boven water houden. Denk aan vaste uitgaven zoals die van personeel en huur, zonder dat er nu nog maar enig zicht is op wanneer er geld terugvloeit in de kas.

 

Daar komen nog de verontruste telefoontjes bovenop van consumenten die al hun reis hebben geboekt, en die vragen hebben, of geheel ontstemd zijn over de zogenaamde Corona-voucher. Voor de mensen buiten de reisbranche: de Corona-voucher is een tegoedbon voor de door dit virus geannuleerde reis. Deze blijft een jaar geldig voor een nieuwe bestemming bij dezelfde organisatie. Als de consument echt wil, kan die op zijn snelst na een half jaar zijn geld terugvragen. Grote voordeel voor de reisbranche: het geld blijft binnenshuis, waardoor veel bedrijven, voorlopig, voor een faillissement behouden blijven. Mocht een onderneming toch op de fles gaan, dan kunnen consumenten die bij een SGR aangesloten organisatie hebben geboekt een beroep doen op dit garantiefonds.

Chapeau voor de reisbranche dat ze zo snel een kurk hebben gecreëerd waarop de branche kan blijven drijven en tegelijkertijd de consument kan worden ontzien.

Tot zover de huidige situatie.

Wat betreft de toekomst? Dat beeld verandert elke dag en is voor elk land weer anders. Wanneer kan er weer gereisd worden? Binnen Europa? Daarbuiten? Wat mag dan wel? Wat niet? Zou jij geld uitgeven voor een product waarvan je niet zeker weet dat het leverbaar is? Voor de vakantieganger een weinig vertrouwenwekkend vooruitzicht om nu wel geld uit te geven voor een trip. Ook niet met de huidige voucher. De troostvoorwaarden die daarvoor gelden, klinken toch als te beperkend om opnieuw te boeken.

Voor de vakantieganger een weinig vertrouwenwekkend vooruitzicht om nu wel geld uit te geven voor een trip. Ook niet met de huidige voucher.

Ik leverde laatst een boekenbon in bij de lokale boekhandel. Opeens vroeg ik me af wie nu het geld kreeg. Mijn boekhandel of de winkel waar de bon is gekocht? De eigenaresse lichtte toe dat zij nu het geld mocht innen via de Koninklijke Boekverkopersbond (KBb). Omgekeerd als zij een boekenbon verkocht, moest zij het geld juist storten bij de KBb. Dat kost haar dus geld. Zoals zij toelichtte: zodra iemand mij om zo’n bon vraagt, zal ik dat eerst proberen uit het hoofd praten en hem of haar een boek in natura te verkopen. Maar natuurlijk verkoop ik zo’n bon uiteindelijk wel. Want met elkaar profiteren we ervan. De ene keer ben je winnaar, de ander keer verlies je.’ 

De Boekenbon betekent ultieme vrijheid voor de consumenten. Hij is overdraagbaar en overal inwisselbaar. Zou een Reisbon op die manier ook mogelijk zijn?

De Boekenbon betekent ultieme vrijheid voor de consumenten. Hij is overdraagbaar en overal inwisselbaar. Zou een Reisbon op die manier ook mogelijk zijn? Je betaalt bij TUI en je viert uiteindelijk je vakantie via Sunweb. Dat moet een enge gedachte zijn bij de individuele bedrijven uit de reisbranche. Zoiets vergt bovendien een enorme organisatie achter de schermen. Maar geld verdienen begint bij de consument die erop moet vertrouwen dat een reis boeken nagenoeg net zoveel vrijheid betekent als géén reis boeken. Flexibiliteit is daarbij een must. Kan de huidige Corona-voucher net zo flexibel worden als de Boekenbon? Of tovert de reisbranche nog een ander konijn uit de hoge hoed?